Seber przekonywała mnie, żebym został, nawet się do mnie przytuliła, ale ja nadal nie byłem pewny. Po chwili zastanowienia odparłem:
-Dobrze, zostaję.-powiedziałem, a Seber odetchnęła i uśmiechnęła się.
-Co teraz robimy?-Zapytała.
-Nie wiem... Chodźmy gdzieś.
-Ale gdzie?
-Nie mam pomysłu.-zaśmiałem się.- Po prostu przed siebie.
-To chodźmy.-powiedziała Seber i ruszyliśmy. Szliśmy długo gawędząc na różne tematy, wkrótce usiedliśmy pod drzewem.
-Opowiesz mi coś o sobie?-zapytała.
-Watahę, w której się urodziliśmy, w sensie ja i moja siostra, podbito, większość wilków zamordowano, uratowało się może kilkanaście... A ty?
Seber?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz